طولانی‌ترین نشست تغییرات آب و هوایی سازمان ملل موسوم به COP25 که در شهر مادرید اسپانیا در سال ۲۰۱۹ برگزار شد، بدون رسیدن به توافقی در موضوع تجارت کربن به پایان رسید. کارولینا اشمیت، وزیر شیلیایی که ریاست نشست مادرید را در این دو هفته بر عهده داشت، از ۱۹۰ کشوری که پیمان پاریس را درسال ۲۰۱۵ میلادی امضا کرده بودند خواست که در جریان نشست مادرید پیام روشنی را درباره پشتیبانی از اجرای یکی از مهمترین مراحل این پیمان در سال ۲۰۲۰ میلادی بفرستند. اجلاس مادرید از شکاف بزرگی پرده برداشت. شکافی که یک‌سوی آن تقاضای فزاینده برای اقدام قرار داشت و جنبش جهانی مبارزه با تغییرات آب و هوایی آن را رهبری می‌کرد و سوی دیگر آن، سکون و بی‌تحرکی اقتصادهای بزرگ؛ اقتصادهایی که میزان انتشار دی اکسید کربن توسط آنها به رکورد جدیدی رسیده است. گفتگوهای مادرید بویژه پس از آن با مشکلاتی جدی روبرو شد که موضوعاتی همچون ضرورت بازنگری در قوانین حاکم بر تجارت بین‌المللی کربن مطرح گردید. کارلوس فولر، مسئول ارتباط بین‌المللی و منطقه‌ای مرکز تغییر آب و هوای جامعه کارائیب می‌گوید بسیاری از کشورها از جمله ۴۴ کشور حاضر در بلوکی که او نمایندگی آن را برعهده دارد، خواستار ایجاد قوانین سختگیرانه‌تری در موضوع تجارت کربن بودند اما با تسلط کشورهای بزرگتر بر مذاکرات، آنها به حاشیه رانده شدند. بحث بر سر اختلافات حل نشده در موضوعات آب و هوایی در حالی ادامه داشت که بسیاری از کنشگران محیط زیست هشدار می‌دادند چنانچه کشورهای شرکت کننده در نشست مادرید نتوانند آمادگی خود را برای اجرای سریع برنامه‌های کاهش تولید گازهای گلخانه‌ای اعلام کنند، توافق پاریس شکست خواهد خورد. دانشمندان نیز هشدار می‌دادند که تنها در صورتی جهان این شانس را دارد که از فجایع ناشی از گرم شدن زمین جلوگیری کند که کشورها به سرعت وارد عمل شوند و میزان تولید گازهای گلخانه‌ای را متناسب با توافق پاریس کاهش دهند.